خبر در باره‌ی سوآلی است که استیون هاوکینگ (Stephen Hawking) حدود چند ماه پیش در سایت Yahoo Answers مطرح کرد. هاوکینگ در آن سوآل پرسید:

در دنیایی که با هرج و مرج سیاسی، اجتماعی، و زیست‌محیطی روبه‌رو است، نسل بشر چگونه می‌تواند ۱۰۰ سال دیگر دوام بیاورد؟
از آن تاریخ که این سوآل مطرح شده ۲۵۰۰۰ پاسخ آمده و مردم نظرات مختلفی داده‌اند. بعضی گفته‌اند با پیش‌رفت علم برایش راه پیدا می‌کنیم. بعضی گفته‌اند باید ایمان آورد و از خدا کمک خواست. بعضی که کلن حرف‌های مسخره زده‌اند. چند روز پیش خود هاوکینگ جواب داد و گفت نمی‌داند. ویدیوی جواب هاوکینگ را این‌جا ببینید. من ترجمه‌ی کل جواب هاوکینگ را این‌جا می‌نویسم. اگر ترجمه ایرادی دارد لطفن در نظرخواهی بگویید.
انسان چگونه می‌تواند صد سال دیگر به حیات خود ادامه دهد؟ من نمی‌دانم. به همین خاطر این سوآل را کردم تا مردم درباره‌ی آن فکر کنند و از خطراتی که پیش روی ماست آگاه شوند. قبل از سال‌های ۱۹۴۰، مهم‌ترین تهدید برای بقای نسل بشر برخورد سنگ‌های آسمانی بود. این برخوردها قبلن هم باعث انقراض انبوه شده بودند ولی آخرین آن‌ها ۷۰ میلیون سال پیش بود. بنابراین احتمال این که ما در صد سال آینده به کمک بروس ویلیس (توضیح: بروس ویلیس هنرپیشه‌ی اکشن هالیوودی است) نیاز پیدا کنیم زیاد نیست. یک خطر دیگر جنگ هسته‌ای است. آمریکا و روسیه هرکدام آن قدر سلاح هسته‌ای دارند که می‌توانند چند بار زمین را نابود کنند و احتمالن چین هم چنین توانی دارد. جهان در ۵۰ سال گذشته چندین بار به نابودی هسته‌ای نزدیک شده است. اما با پایان یافتن جنگ سرد این خطر کم شد ولی کاملن از بین نرفته است. هنوز هم احتمال دارد در اثر یک تصادف، چاشنی یکی از این سلاح‌ها فعال شود طوری که کشوری دیگر خود را مورد حمله بیابد. یک خطر جدید دستیابی کشورهای کوچک و بالقوه ناپایدار به سلاح هسته‌ای است. این قدرت‌های هسته‌ای کوچک می‌توانند میلیون‌ها نفر را نابود کنند ولی احتمال این که کل نسل بشر را نابود کنند اندک است مگر این که قدرت‌های بزرگ هم وارد جنگ شوند. اکنون خطرهای دیگری هم به خطر سنگ‌های آسمانی و جنگ هسته‌ای اضافه شده است. شرایط اقلیمی با آهنگ فزاینده‌ای در حال دگرگونی است. در حالی که ما امید داریم این روند را با کاهش تولید دی‌اکسیدکربن متوقف کنیم یا کاهش دهیم، ممکن است روند گرمایش با عبور از آستانه‌ی بحرانی از کنترل خارج شود. ذوب یخ‌های قطب شمال و جنوب باعث شده که مقدار بازتاب نور خورشید به فضا کم شود و دمای زمین همچنان زیاد شود. افزایش دما ممکن است باعث آزاد شدن مقدار زیادی دی‌اکسیدکربن از اعماق اقیانوس‌ها شود که باز هم اثر گلخانه‌ای را تشدید می‌کند. بیایید امیدوار باشیم کره زمین به وضع خواهر خود ناهید (زهره) دچار نشود که دمایش ۲۵۰ درجه سانتی‌گراد است و باران‌هایی از اسید سولفوریک دارد. خطرهای دیگری هم هست، مانند آزاد شدن سهوی یا عمدی ویروس‌های تولید شده با مهندسی ژنتیک. هر چقدر که ما توان تکنولوژیکی خود را بالا می‌بریم، احتمالات جدیدی برای وقوع یک فاجعه به وجود می‌آید. نسل بشر آینده‌ای بسیار خطرناک پیش رو دارد. یک جوک تلخ در این باره می‌گوید: علت این که تا حالا بیگانه‌های فضایی به ما سر نزده‌اند این است که وقتی تمدنی به سطح پیش‌رفت ما برسد، ناپایدار شده، خود را نابود می‌کند. من فکر می‌کنم این که ما تا حالا بیگانه‌های فضایی را ندیده‌ایم دلایل دیگری دارد. اما این داستان نشان می‌دهد که وضعیت بحرانی است. بقای نسل بشر تنها از یک راه ممکن است. این که ما در فضا پخش شویم و خود را به ستارگان دیگر برسانیم. برای این کار دست کم به صد سال دیگر نیاز داریم، پس باید خیلی مراقب باشیم. شاید بتوان امید داشت که مهندسی ژنتیک از ما موجوداتی عاقل‌تر و کم‌تر تهاجمی بسازد.

متأسفانه نظراتی که خیلی از مردم برای این نکات هاوکینگ نوشته‌اند نا‌امید کننده هست. بعضی‌ها اصلن تصور هم نمی‌کنند که ممکن است در آستانه‌ی یک فاجعه باشیم. به هر حال قضاوت با خودتان است.

 

برگرفته از وبلاگ پسر فهمیده

http://pesarefahmideh.blogspot.com